Over de paters Kapucijnen op Beresteyn

van 1945 – 1954 was Beresteyn in gebruik van de Kapucijnen

Na de Tweede wereldoorlog werd Beresteyn seminarie en klooster van de paters Kapucijnen.

Over de noodzaak tot vertrek van de kapucijnen uit Langeweg na de verwoesting van hun seminarie en over de geschiedenis van de kapucijnen aldaar, Daarover is het volgende op de website van Ed Dalderop te vinden.

Enige pagina’s uit het boek De Langeweg naar Oosterhout. De odyssee van een school [Uitgave ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van het Sint Oelbertgymnasium te Oosterhout. Oosterhout, juni 1988], ofwel over de 100 jarige geschiedenis van de opleiding der Kapucijnen.

Uit een gesprek met Joachim Scheepers o.f.m. cap.

“Eigenlijk wilde Joachim missionaris worden en toen hij dat liet blijken werd hij doorverwezen naar de Kapucijnen. Met 35 medescholieren begon hij zijn opleiding aan het kleinseminarie in Tilburg. Door de oorlog ontstond enige vertraging en konden de lessen pas op 5 maart 1945 van start gaan. Er werd op tal van terreinen geïmproviseerd. Zo sliepen de scholieren bijvoorbeeld in een meubeltoonzaal.

Joachim voelde zich er meteen thuis. In oktober begon het tweede jaar in Beresteyn (Voorschoten). Voor het merendeel speelde het leven zich daar af in barakken. Joachim: De sfeer was goed, daar midden in een groot bos. Er werd veel gesport. We gingen regelmatig met zijn allen naar zee. Na de zesde klas begonnen 19 jongens in Glanerbrug aan het noviciaat.”

Ed Dalderop vertelt op een website waar hij herinneringen ophaalt aan zijn seminarietijd:

“Het studiejaar duurde wel uitzonderlijk kort, dat jaar. Kort na half augustus [1945] kregen we zomervakantie, zij het dan maar drie weken . Daarna zouden we naar een nieuw seminariegebouw gaan ‘in het Noorden’, dat pater Cyrillus voor ons had bemachtigd.

Een internaat voor rijke en niet al te snuggere jongens moest dat oorspronkelijk geweest zijn. Instituut Wullings heette het destijds, en de laatste anderhalf jaar was het door de Duitsers gevorderd geweest. Het moest een park van een tuin hebben, en losse paviljoens, en het lag in Voorschoten, bij Leiden o zo ver weg dus.

De eigenaar zou een katholieke jonkheer zijn, Jhr. Van Suchtelen, die zelf nu in het tot villa verbouwde ruime koetshuis woonde ; en “Huize Beresteijn” was de naam.”

Een andere getuigenis:

“Het klein-seminarie werd na veel provisorische onderkomens tijdelijk in Tilburg gevestigd. In de loop van 1945 kwam het terecht op ‘Huizen Beresteyn’ te Voorschoten, welke stichting in het begin als een dependance van Langeweg werd beschouwd. De reden daarvoor was te vinden in het feit dat het bestuur van de provincie der kapucijnen nog niet besloten had waar het seminarie zou worden hersteld. Het studiehuis in Voorschoten werd echter spoedig onafhankelijk en al spoedig werd duidelijk dat het seminarie niet meer naar Langeweg zou terugkeren. Uiteindelijk werd het gevestigd in Oosterhout, waar het nieuw-gebouwde kollege in september 1954 in gebruik werd genomen en op 6 juli 1955 officieel werd geopend.”

Hieronder het verhaal van een student uit het Westen des lands na de verwoesting van Langeweg.

Na de bevrijding is hij nog korte tijd in Beresteyn geweest.
Overgenomen uit “Alkmadders” kwartaaluitgave van de Stichting Oud Alkemade, maart 2017.

Openluchttheater in het Beresteynse bos

Heel aardig is uit een website over “De voorgeschiedenis (1907 tot 1957) van het openluchttheater in Oosterhout” te zien hoeveel de kapucijnen in Voorschoten in de openlucht toneel gespeeld hebben. We lezen:
De voorgeschiedenis van het Oosterhoutse openluchttheater ligt in het kleinseminarie van de paters kapucijnen. Op hun school in Langeweg hebben de leerlingen al sinds mensenheugenis toneel gespeeld […]. In 1935 regisseerde pater Remacles Hommen de eerste van zijn 51 regies (zie foto) . Nadat het gebouw in Langeweg kapotgebombardeerd was, verhuisde men voor een jaar naar Tilburg en daarna naar het landgoed Beresteyn in Voorschoten. Daar begon men in de grote tuin, dus buiten, toneel te spelen in 1947.

Het is ook aardig te weten dat het openluchttheater in het Beresteynse bos door de kapucijnen zelf is aangelegd.

In Voorschoten is in de openlucht onder regie van Remaclus Hommen gespeeld:

1947     Alphons Laudy, De paradijsvloek

1948     Joost van den Vondel, Adam in ballingschap

1949     Hugo von Hofmansthal, Alleman of het sterven van de rijkaard

1950     Joost van den Vondel, Jozef in Dothan

1951     A.A. Milne,  De Ivoren Deur

1952     Hugo von Hofmansthal,  Het schouwtoneel der wereld

1953     Dorothy Sayers, De ijver voor uw huis

1954    Frederik van Eden, Don Torribio

1955    Geen uitvoering in verband met de verhuizing naar Oosterhout. […]

“De paters Capucijnen konden echter niet in het Westen des lands blijven en bouwden in Oosterhout een nieuw klein-seminarie, dat in Augustus [1954] in gebruik genomen zal worden. De 25 paters en 150 jongens zullen dan uit Voorschoten vertrekken.

De paters Montfortanen kampten na de oorlog met ruimtegebrek in hun Apostolische School St. Marie te Schimmert en besloten in Voorschoten een nieuw seminarie te bouwen. Er werd grond aangekocht en in afwachting van de bouw kreeg het nieuwe seminarie een voorlopig onderdak in het klooster Huize Montfort aan de Haagsche Schouw te Voorschoten. Na drie jaar was de beschikbare ruimte echter niet toereikend meer, zodat er in September 1953 geen nieuwe leerlingen aan de Haagsche Schouw konden worden aangekomen. Toen bekend werd, dat de paters Capucijnen Huize Beresteyn gingen verlaten, hebben de paters Montfortanen pogingen aangewend dit gebouw in hun bezit te krijgen. Met de aankoop hiervan wordt de nieuwbouw, althans voorlopig, overbodig.”

Uit De Kennemerkrant, 1 Maart 1954 [Opgenomen in Kronieken Montfortaans Seminarie Heiloo 1950-1951, Haagsche Schouw 1951-1955, Beresteyn 1955-1965]

Zie verder;

HILDEBRAND, P. De Kapucijnen in de Nederlanden en het Prinsdom Luik. Antwerpen, Archief der Kapucijnen, 1945-1956. Ingenaaid. Ills. 10 delen in 12 banden.

www.kapucijnen.com