Missievakschool in Bunde

Toen pater Theunissen provinciaal werd, was een van zijn eerste taken een missievakschool te stichten, waar kandidaat broeders een opleiding konden volgen in diverse technische vakken. Zijn ervaring van tien jaar in Mozambique had hem de waarde van goed opgeleide broeders doen inzien. Bovendien waren er leerlingen in de Apostolische Scholen, die de studie te zwaar viel, maar die wel broeder wilden worden. In Bunde werd een gebouw gekocht en men startte op 4 mei 1949 met 15 leerlingen, 3 paters en de broeders Simon (Jozef Straaten) en Franciscus (Pierre Castermans). Al spoedig bleek de beschikbare ruimte te klein. In 1951 volgde onder leiding van overste Sjef Collijn een eerste uitbreiding in de vorm van een studiezaal, slaapzaal en kapel, waardoor andere ruimten als klaslokalen beschikbaar kwamen. Begin 1952 was dit grote project voltooid en breidde het aantal leerlingen zich uit tot 36, die allen een vierjarige opleiding kregen tot elektricien, smid-bankwerker, timmerman of schilder. Toen in oktober 1952 Harry Smeets Collijn als overste opvolgde, bleek een tweede uitbreiding noodzakelijk, o.a. om het aantal vakken te kunnen uitbreiden. Er werd een nieuw plan ontworpen, maar het provincialaat was niet in staat dit te bekostigen. Enkele grote firma’s in Zuid-Limburg stelden echter veel materialen gratis of goedkoop ter beschikking, zodat men met medewerking van stafleden en leerlingen aan de bouw van vijf grote moderne klaslokalen kon beginnen.

Bouwen aan de grot

Dit speelde begin 1954, toen het juvenaat zes jaar gefunctioneerd had. Het kon toen bogen op vijf geprofeste broeders, twee novicen, vijf postulanten en zes kandidaat postulanten. Gemiddeld driekwart van de leerlingen verliet in die zes jaar de school zonder aan het postulaat te beginnen. Tot 1956 was het aantal leerlingen bevredigend, maar in 1957 zette een plotselinge daling in. Het aantal leerlingen zakte van vijfendertig naar vijfentwintig. Bovendien meldden zich nog maar weinig oudere jongens aan. Men zat naar eigen zeggen met een huis vol kinderen die nog niet eens het onderhoudswerk in en rond het huis konden doen. Een voorname oorzaak van de terugloop was de concurrentie van andere congregaties, maar men kreeg ook weinig medewerking van de eigen confraters.

In 1965 werd de school in Bunde gesloten. Men verhuisde naar Zevenaar, samen met de Broeders van Maastricht, die in Maastricht een soortgelijke opleiding hadden. Overste van de montfortaanse afdeling werd pater Emmanuel Bernard, die een langjarige ervaring had als leraar en prefect in Schimmert en Heiloo-Beresteyn. Hij werd o.a. bijgestaan door de paters Jo van den Asdonk en Peter Stevens en door de broeders Pius (Hub Packbier), Jacobus (Mathias Muitjens) en Bona (Math Heijendaal). De school werd wegens gebrek aan kandidaten gesloten in 1969. Het handjevol montfortaanse kandidaten zette de opleiding voort in Oirschot, ook weer onder leiding van pater Bernard.